نامه از یک دوست قدیمی به سیدمهدی جوکار رئیس دفتر نظارت و بازرسی شورای نگهبان کهگیلویه و بویراحمد/ لبخند را بر لبان بویراحمد جاری کن

راه سلام – نامه وارده: پسری مودب، با اخلاق، پُر حیاء، آرام ، مومن و درس خوان. سنش کوچک بود اما همیشه پیراهنش از رنگ های مردانه ای انتخاب می شد که هیچگاه من ندیدم به زیر کمربند برود و همیشه بر روی کمربند شلوارش، پیراهن ها سوار می شد.

اهل هیاهو و تنش نبود اما بقول دوستان امروزی، یه بچه بسیجی به تمام معنا مودب و بااخلاق بود، رفقایش در آن دوران، آرمان بیگلری بود و مجتبی شریعتی و مسعود نوری و ………

بسیج دانشگاه آزاد یاسوج را همین ها باهم تشکیل دادند و البته برخی اوقات برخی از این عزیزان که نام بردم، تخصص شان در برهم زدن جلسات انجمنی های دانشگاه دولتی یاسوج بود که وحید محمدی تبار گرداننده اصلی آن انجمن بود.

بین سال های ۸۰ تا ۸۲ که دکتر فردین بوستانی رئیس دانشگاه آزاد بود و حاج آقا غفاری رئیس فعلی شورای ائتلاف اصولگرایان مسوولیت فرهنگی دانشگاه را برعهده داشت را شاید بتوان گفت دوران اوج نشاط و شادابی در عرصه سیاسی دانشگاه آزاد یاسوج بود بعنوان مبدا تحولات.

دولت خاتمی بود و آرمان پشت تریبون که می رفت با همان دستان خوشگلِ و ظریف و البته لبخند همیشگی، از تفکر لیبرالیسم حرف می زد و منتقد سرسخت حاکمیت کارگزارانی ها بود و دوستانش هم با کف و سوت و گاها عصبانیت، بازیگردان صحنه های خاطره آمیز آن روزگار بودند.

یادش بخیر چه زود گذشت روزهای پرهیاهو و اما سیدمهدی جوکار آن روزها مثل همین حالا، آرام و خونسرد بود. کمتر دیدم با عصبانیت با کسی سخن بگوید و یا احترام کسی را نگه ندارد.

راه سیدمهدی و ما و دوستان دیگرمان در اواسط دهه ۸۰ از هم جدا شد و هرکس رفت دنبال زندگی و مسیر جدیدش و سیدمهدی داستان ما شد عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج و دکترای فقه و مبانی و ما شدیم علوم سیاسی خوان.

این ها را گفتم تا همه خودم به گذشته برگردم هم شمایی که خواننده نامه وارده من هستید بدانید که سیدمهدی جوکار رئیس دفتر نظارت و بازرسی شورای نگهبان استان کهگیلویه و بویراحمد فرزند سرزمین مادری مان است با تمام ویژگی های شخصیتی و حقوقی اش.

من نگارنده به سیدمهدی جوکار یک معذرت بزرگ بدهکارم چرا که وقتی گفتند به ریاست دفتر نظارت و بازرسی شورای نگهبان در استان رسید، فکر نمی کردم اینقدر عاقلانه در انتخابات استان مان، طوری عمل کند که رضایتمندی فراوانی را بدنبال داشته باشد، آن هم استانی که آبستن حوادث گوناگون است.

برخی او را شاگرد دکتر ارژنگ و برخی دیگر او را زاییده تفکر دکتر هدایتخواه می دانستند و می ترسیدند که سیدمهدی، شمشیر را از رو ببندد و نتواند داستان انتخابات دوازدهم را در استان جمع بکند.

نتایج تایید و ردصلاحیت کاندیداها اعلان و تایید دکتر تاجگردون برگ زرینی بود برای عملکرد سید مهدی داستان ما. وقتی نام دکتر تاج گردون در میان تائیدشده ها اعلان شد انگار یکدفعه و در دقیقه ۹۰ فوتبال و در بین ۱۰۰ هزار تماشاگر ورزشگاه آزادی، استقلال به پرسپولیس گل زد. آسمان ترکید از خوشحالی.

رنگ آسمان استان کهگیلویه و بویراحمد شاد شد و همه برای سیدمهدی داستان ما پدربیامرز و آفرین به این تقوا و مَرد، سخن ها راندند. گچساران و باشت و حتی بویراحمد واحد و کهگیلویه بزرگ، رنگ و بوی بهاری در دل زمستان بخود گرفت با تائید دکتر تاجگردون و الهی هزاران مرتبه شکر.

اما سیدمهدی جان، آسمان بویراحمد واحد با عدم احراز صلاحیت مهندس محمد بهرامی کمی تیره و تار شد. همگان می دانند که پرونده سازان در سرزمین بویر برنو به دست بر سر محمد بهرامی و فردای روشن چه آورده اند و البته قابل پیش بینی بود.

بهرامی اما مرد آرام پالتو پوشی که همواره از ادب و نزاکت خاصی برخوردار است این بار در هیات نظارت مرکزی مُهر عدم احراز صلاحیت بر پیشانی اش زده شد تا آسمان زیبای بویراحمد واحد به رنگ تیره در بیاید.

تنفس در هوای پاک بویراحمد کمی سخت شده و الان نیاز است باز سید مهدی داستان شیرین ما دست از آستین در بیاورد و برای ایجاد شور و نشاط انتخاباتی بدنبال تائید صلاحیت مهندس محمد بهرامی باشد.

سیدمهدی حتما می داند این روزها مثل باد و باران بهاری زود خواهند گذشت همانند روزهایی که سیدلطف الله سپهر در دفتر هیات نظارت مرکزی مدیریت بدست داشت و اکنون ۲۰ سال از آن روزها می گذرد.

نگارنده به نمایندگی از صدها دوست سابق و دلسوز این روزهای سیدمهدی، از او می خواهد آسمان بویراحمد واحد را با تائید محمد بهرامی به رنگ زیبای آبی در بیاورد همانگونه که دعای خیر مادر و پدر شهید در گچساران برای تائید دکتر تاجگردون برایش به آسمان آبی بلند شد.

بهرامی هیچگاه از دایره اسلام، ولایت، نظام، تمامیت ارضی، پاسداشت شهدا و قانونمداری عبور نکرده و امکان ندارد او التزامی به اسلام و ولایت نداشته باشد.

او را همه می شناسند و حتی پیرمردان و کودکان روستای لَعل مینای زیلایی تا روستاهای تَشان بهمئی هم می دانند محمد بهرامی کیست و نمی توان به او لقب عدم اشتهار داد.

بهرامی، آلوده به هیچ حاشیه ای نیست چرا که اگر بود حتما در دوران شهرداری بودنش و در اوج جوان گرایی اش آلوده زرق و برق دنیا می شد و یا با دوستان ناباب بر سر یک سفره می نشست و اکنون نمی توان به او گفت …….

کلام آخر با سید مهدی جوکار،

نوجوان نمازخوان مسجد امام حسن عسکری(ع) خیابان سعدی، جوان متین دانشگاه آزاد یاسوج و مَرد باتجربه این روزهای شورای نگهبان، آستین بالا بزن و با تائید محمد بهرامی، دل هواداران ایشان را در این روزهای سرد سال، شاد گردان چرا که بخشی از جوانان و بزرگان سرزمین مادری مان به محمد بهرامی دلخوش کرده اند.

جوانان و حامیان بهرامی را وارد گردونه انتخابات، انقلاب و نظام بکن چرا که آینده این سرزمین را همین جوانان امروزی می سازند.

یاحق و به امید تائید صلاحیت مهندس بهرامی مَرد خوش قلب بویراحمد واحد