یادداشتی تلخ به بهانه عزل مدیران کهگیلویه و بویراحمدی در بنیاد مسکن/ خلیفه کُشی را کنار بگذاریم

راه سلام- رسول حبیبی: او در روز شانزدهم شهریورماه ۱۴۰۰ جایگزین مرحوم مهندس علیرضا تابش شد که بمدت ۱۶ سال ریاست بنیاد مسکن کشور را برعهده داشت اما متاسفانه بدلیل شیوع ویروس منحوس کرونا جان باخت.

آخرین سفر استانی مرحوم تابش به استان کهگیلویه و بویراحمد به بررسی خسارت های زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۵.۶ ریشتر، ساعت ۲۲ و پنج دقیقه و ۳۴ ثانیه چهارشنبه شب ۲۹ بهمن ۱۳۹۹ شهر سی‌سخت مرکز شهرستان دنا برمی گردد.

اکبر نیکزاد ثمرین با وجود آنکه دارای قومیت تُرک است اما علاقه فراوانی به فرزندان کهگیلویه و بویراحمد دارد بطوری که در آئین تودیع و معارفه ” روح الله عمادی ” مدیرکل سابق بنیاد مسکن استان کهگیلویه و بویراحمد که اکنون مدیرکل بنیاد مسکن استان خوزستان است از علاقه وافر خود به فرزندان زاگرس بویژه استان کهگیلویه و بویراحمد، سخن بر زبان جاری نمود و آنان را ستود.

با نگاهی اجمالی به انتصابات نیکزاد ثمرین در بنیاد مسکن، بخوبی می توان دید که او تنها مدیر ملی بوده که اینگونه فرزندان کهگیلویه و بویراحمد را به آغوش کشید اگرچه برخی می گویند: همین به آغوش کشیدن ها، پیامدهای ناگواری چون استعفای اجباری او در روز بیست دوم مردادماه ۱۴۰۰ را بدنبال داشت.

نیکزاد ثمرین در روز شانزدهم شهریورماه ۱۴۰۰ منصوب شده بود اما متاسفانه کمتر از ۲ سال توانست صندلی ریاست بنیاد مسکن کشور را برای خود و دوستانش نگه دارد و در روز روز بیست دوم مردادماه ۱۴۰۰ به یکبار و به نام و بهانه استعفاء، کنار گذاشته شد.

” غلامرضا صالحی ” رئیس فعلی بنیاد مسکن که معاون عمران روستایی و امور مجلس” نیکزاد ثمرین ” هم بود و  مدیریت بنیاد مسکن استان های قم و تهران را نیز در کارنامه مسئولیت‌های خود بهمراه دارد، در روز بیست سوم مردادماه ۱۴۰۲ در آئین معارفه خود با اظهار تاسف می گوید که: از کنار بداخلاقی شایعه سازان در چند روز اخیر که از عدالت و انصاف عدول کردند عبور می کنیم و هدف ما این است که این بنیاد را بعنوان یک نهاد موفق و نماد مجاهدت‌های انقلابی به جایگاه شایسته و بهتر ارتقاء دهیم.

از انتصاب ” صالحی ” در ریاست بنیاد مسکن کشور حدود چهار ماه می گذرد و تاکنون پنج انتصاب کهگیلویه و بویراحمدی ” اکبر نیکزاد ثمرین ” توسط ” او ” تبدیل به عزل و برکناری از مسوولیت شده است.

“فرهاد باقرپور” معاون پشتیبانی و امور استان ها، “غریب دین پرور” مدیرکل حراست، “مرتضی رهنما” مدیرعامل هلدینگ سیمان شهرکرد، “کورش امیدی پور” مدیرعامل شرکت اکباتان و‌ “همایون (خستوانه )” مدیرکل فناوری اطلاعات و ارتباطات بنیاد مسکن عزل شدند.

معلوم نیست چه تعداد دیگر از فرزندان کهگیلویه و بویراحمد بغیر از”سید زبیر موسوی” مدیرکل بنیاد مسکن استان کهگیلویه و بویراحمد و ” روح الله عمادی” مدیرکل بنیاد مسکن استان خوزستان در دوران” نیکزاد ثمرین” مسوولیت های ملی و استانی بدست گرفته اند اما بهرحال باید پذیرفت وجود این تعداد نیرو، بطورحتم بسترساز نارضایتی های دیگر از سوی دیگر پرسنل یک سازمان را بهمراه خواهد داشت.

اگرچه صمیمانه از اقدامات دلسوزانه ” نیکزاد ثمرین” تقدیر می کنیم و برای ایشان در هر جایگاه و مسوولیتی آرزوی توفیق روزافزون نمائیم اما بپذیریم که کاش اینهمه مسوولیت به فرزندان کهگیلویه و بویراحمد لااقل در ستاد مرکزی نمی داد که اکنون شرمنده او شده ایم.

متاسفانه آقای ” نیکزاد ثمرین ” اکنون در مسوولیت قرار ندارد و معلوم نیست بدلیل این انتصابات دیگر به او جایگاهی بدهند یا خیر، اما کاش خودش را فدای فرزندان کهگیلویه و بویراحمد هم نمی کرد تا لااقل از ظرفیت ایشان برای آبادانی استان بهره وافی می بردیم.

به برخی از هم استانی های خودم هم صادقانه عرض می کنم که بجای نامه نگاری هایی که باعث بلعیدن فرزندان تان در پایتخت شود، بجای نامه نگاری هایی که باعث بدنام نمودن برادران خودتان در تهران شود، بجای نامه نگاری هایی که باعث به نابودی کشاندن قومیت لُر در مرکز ایران شود، بجای به توپ بستن نخبگان و استعدادهای سرزمین مادری تان در پایتخت و بجای هزاران بجای دیگر، بفکر حمایت، همراهی و احترام به فرزندان خود در مسوولیت های ملی و استانی باشید.

بعد از سال ها تجربه در مسوولیت های ملی، استانی و شهرستانی، می توانم سوگند بخورم که نامه نگاری های کذاب و نابود کُن برادران خود در پایتخت، هیچ سودی برای توسعه آن دیار بدنبال ندارد و تنها ثمره اش انهدام برادران خودتان در این مسوولیت ها است.

یک توصیه دلسوزانه به برخی عزیزان هم استانی:

اول اینکه در زندگی ام تلاش کرده ام در زمان قضاوت، حرف های طرفین را بشنوم تا بدهکار قیامت دیگران نشوم، بنایراین، قبول دارم که برخی از فرزندان استان کهگیلویه و بویراحمد وقتی در پایتخت مسوولیت می گیرند برای زادگاه شان یک قدم مثبت برنمی دارند و حتی یادشان می رود که روزگاری در آن استان محروم، ” پا پَتی ” زندگی می کردند و گاها طوری رفتار می کنند که اصلا فکر می کنی این آدم از کُره دیگری زاده شده، اما ترا بخدا با فرزندان خود در پایتخت ایران و مسوولیت های ملی با هر سلیقه و نگرش سیاسی اینگونه برخورد نکنید و هیچگاه فکر نکنید که بین سیدباقر موسوی جهان آباد، غلامرضا تاجگردون ، سیدکامل تقوی نژاد، خداداد غریب پور ، سید فرزاد نجات نیا، جهانگیر حبیبی ، محسن دلاویز ، حسن نشان زاده، فرهاد باقرپور ، ایروان مسعودی اصل ، صادق ستاری فرد و سایر کهگیلویه و بویراحمدی های مقیم مرکز، تفاوتی وجود دارد.

والله قسم، نامه نگاری ها حتی اگر دارای اَدله و سند باشد اما حذف، عزل و نابودی هرکدام از برادران تان را در مسوولیت ملی در پایتخت بهمراه داشته باشد، نمی تواند بسترساز توسعه استان کهگیلویه و بویراحمد شود.

با بزرگان خود اینگونه برخورد نکنیم و خلیفه کُشی را در کهگیلویه و بویراحمد برای همیشه به پایان برسانیم و کاری نکنیم که فرزندان مان، راه کنونی مان را ادامه دهند و با پرونده سازی های دروغین، همچنان قاتلان خاموش سرمایه های مان در مرکز ایران باشند.

بیائید مانند کرمانی ها و کرمانشاهی ها به تمام سرمایه های انسانی هم استانی اعم چپ و راست، احترام بگذاریم و آنان را در مسوولیت های ملی همراهی کنیم ولو اینکه آن فرزند دیروز ” پا پَتی “، قدمی برای زادگاهش برندارد، ولو اینکه پاسخ تلفن تان را ندهند ، ولو اینکه کاری برای تان انجام ندهد ، و دهها وَلو دیگر ……

فقط بدانید نامه نگاری های نابود کننده فقط زندگی برادری از جنس خودتان را نابود می کند که او هم خانواده دارد ، زندگی دارد ، هزینه زندگی و خرج و مخارج دارد ، مشکلات فراوان در شرایط سخت کنونی دارد ..

و توصیه برادرانه به هم استانی های مقیم تهران: 

ترا خدا به زادگاه و دیار خود اهمیت بدهید ، همکاری کنید برای توسعه ، دل بسوزانید برای پیشرفت و آبادانی ، بدور از حب و بغض های سیاسی برای فرزندان آینده سرزمین مادری تان تلاش توسعه طلبانه داشته باشید ، خوش نباشید به اینکه برخی روزها در طول زندگی تان بر کُرسی قدرت سوارید و تازیانه تان بر پُشت اسب تندروی زندگی فرو می آید.

روزها چون باد می گذرد و تلاش کنید لبخند را بر لبان هم استانی های تان جاری سازید با هر رنگ و لعاب منطقه ای و سیاسی، فقیر و غنی نکنید ، دست بسوی همگان دراز کنید و آنان را در مشکلات یاری رسانید ، از مسوولیت های زودگذر غُره نشوید تا در چاه پشیمانی فرو نروید ، منافع خانواده های نزدیکان تان را به تنهایی نبینید و دل تان برای سراسر استان بتپد و بسوزد.

بیایید از امروز نه نامه تخریب گر بنویسیم و نه خود را برتر از هم زادگاهی های خویش تصور نمائیم.

به اُمید ایرانی آباد و اُستانی عاری از فقر و محرومیت.